แผ่นดินไหวขนาดใหญ่ได้เขย่าแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือของอเมริกาเหนือเป็นระยะ คนพื้นเมืองเล่าเรื่องที่น่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับการทำลายล้าง แต่ไม่ยอมจากไป
ในปี ค.ศ. 1700 วันที่ 26 มกราคม เวลา 09.00 น. ในตอนกลางคืน ซึ่งตอนนี้อยู่ทางตอนเหนือของแคลิฟอร์เนีย แผ่นดินไหวกำลังเคลื่อนตัวขึ้นและลงตามชายฝั่ง เท้าของเขาหนักและเมื่อเขาวิ่งเขาก็เขย่าพื้นจนจมลงและมหาสมุทรก็ไหลเข้ามา “แผ่นดินจะสั่นสะเทือน แผ่นดินไหวอีกครั้ง และสั่นสะเทือนอีกครั้ง” ชาว Yurok กล่าว “และน้ำก็ไหลไปทั่ว” ผู้คนขึ้นไปบนยอดเขา สวมผ้าคาดศีรษะที่ทำจากขนนกหัวขวาน เพื่อที่พวกเขาจะได้เต้นระบำกระโดดที่จะป้องกันไม่ให้เกิดแผ่นดินไหวและทำให้พวกเขากลับมาใช้ชีวิตตามปกติได้ แต่แล้วพวกเขามองลงไปเห็นน้ำท่วมหมู่บ้านและชายฝั่งทั้งหมด พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถทำให้โลกนี้ถูกต้องได้อีก
ในคืนเดียวกันนั้น ไกลขึ้นไปบนชายฝั่งของวอชิงตันในปัจจุบัน ธันเดอร์เบิร์ดและวาฬทะเลาะกันอย่างหนัก ทำให้ภูเขาสั่นสะเทือนและถอนรากถอนโคนต้นไม้ ชาว Quileute และชาว Hoh กล่าว พวกเขากล่าวว่ามหาสมุทรสูงขึ้นและครอบคลุมทั้งแผ่นดิน ไกลออกไปทางเหนือ บนเกาะแวนคูเวอร์ คนแคระที่อาศัยอยู่บนภูเขาเชิญคนมาเต้นรำรอบกลองของพวกเขา คนๆ นั้นบังเอิญไปเตะกลองและเกิดแผ่นดินไหวขึ้น ชาว Nuu-chah-nulth กล่าว และหลังจากนั้นทุกย่างก้าวของเขาก็ทำให้เกิดแผ่นดินไหว แผ่นดินสั่นสะเทือนและมหาสมุทรถูกน้ำท่วม ชาว Huu-ay-aht ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Nuu-chah-nulth กล่าว และผู้คนไม่มีเวลาแม้แต่จะตื่นขึ้นและลงเรือแคนู และ “จากนั้นทุกอย่างก็ล่องลอยไป ห่างหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างสูญสิ้นและจากไป”
นี่คือสิ่งที่นักธรณีวิทยาพูด แผ่นดินไหวที่เกือบจะแน่นอนเกิดขึ้นในคืนวันที่ 26 มกราคม 1700 ทำให้ชายฝั่งแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือของอเมริกาเหนือแตกเป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร ตั้งแต่ตอนเหนือของแคลิฟอร์เนีย ผ่านโอเรกอนและวอชิงตัน ไปจนถึงตอนใต้ของเกาะแวนคูเวอร์ ตามชายฝั่งนี้ แผ่นเปลือกโลกฮวน เดอ ฟูกากำลังดันใต้แผ่นเปลือกโลกอเมริกาเหนือที่ใหญ่กว่า ติดค้าง—ถูกล็อกไว้—แต่ยังคงดันต่อไปจนกระทั่งหลุดออกอย่างฉับพลันและรุนแรง แผ่นดินไหวที่เกิดขึ้นน่าจะเป็นขนาด 9 ซึ่งใหญ่พอๆ กับแผ่นดินไหว ชายฝั่งลดลงมากถึง 2 เมตร และคลื่นสึนามิพัดพาน้ำท่วมในแผ่นดินมากกว่า 300 เมตร
ตอนนี้นักธรณีวิทยาทราบแล้วว่าแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิอย่างไม่สม่ำเสมอทุกๆ 500 ปีหรือมากกว่านั้น บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดในตะกอนย้อนกลับไปอย่างน้อย 10,000 ปี หลักฐานมีมากมาย: พื้นที่ลุ่มต่ำ ป่าที่จมน้ำ ชั้นตะกอนที่แสดงให้เห็นแผ่นดินถล่มขนาดมหึมาที่ไหลออกมาบนพื้นมหาสมุทร โปรไฟล์แผ่นดินไหวของแผ่นเปลือกโลกฮวน เดอ ฟูกา และการวัดด้วยดาวเทียมของชายฝั่งที่เปลี่ยนรูปจากความเครียดของแผ่นเปลือกโลกที่ถูกล็อคอีกครั้ง . ในอีก 50 ปีข้างหน้า โอกาสเกิดแผ่นดินไหวขนาด 9 อีกมี 1 ใน 10
ในเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนือของแปซิฟิก ผลกระทบจะแย่มาก อาคารหลายหลังถูกสร้างขึ้นก่อนที่สถาปนิกจะรู้ว่าบริเวณนั้นเกิดแผ่นดินไหว อาคารต่อมาถูกสร้างขึ้นโดยคำนึงถึงแผ่นดินไหวในแคลิฟอร์เนียที่สั้นและคมชัด ไม่ใช่แผ่นดินไหวที่ยาวกว่าและใหญ่กว่าในภาคตะวันตกเฉียงเหนือ “พื้นดินจะสั่นเป็นเวลาสามนาที” โทมัส ฮีตัน นักธรณีฟิสิกส์จากสถาบันเทคโนโลยีแห่งแคลิฟอร์เนียและเป็นคนแรกๆ ที่เสนอศักยภาพของแผ่นดินไหวในบริเวณนี้กล่าว “และ [ในการจำลองสถานการณ์] มันง่ายมากที่จะสร้างการเคลื่อนที่ของพื้นดินที่จะทำให้ตึกสูงถล่มลงมา” จากนั้นสึนามิก็มาถึง และ “เกิดแผ่นดินไหวขนาด 9 ริกเตอร์” ฮีตันกล่าว “คุณจะได้รับสึนามิเสมอ” แน่นอนว่ารัฐบาลรู้เรื่องนี้: มีเครือข่ายแผ่นดินไหวและระบบเตือนภัยสึนามิ รัฐบาลและสถาบันต่างๆ ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือมีแผนฉุกเฉิน กำลังให้ความรู้แก่ประชาชนเกี่ยวกับวิธีรับมือ และเผยแพร่แผนที่อพยพ อาคารและสะพานที่ไม่เป็นไปตามรหัสอาคารแผ่นดินไหวสมัยใหม่กำลังได้รับการปรับปรุงใหม่
แต่ทั้งหมดนี้ – แผนของรัฐบาลสำหรับแผ่นดินไหวครั้งต่อไปและความเข้าใจของนักธรณีวิทยาเกี่ยวกับสิ่งโบราณ – เกิดขึ้นในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมาเท่านั้น เป็นเวลา 10,000 กว่าปีเดียวกันที่แปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือเกิดแผ่นดินไหว กลุ่มชนพื้นเมืองอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขารู้มาตลอดว่าสิ่งที่พื้นดินทำนั้นฉับพลันและรุนแรง มันมาพร้อมกับน้ำท่วมใหญ่ และทำให้ผู้คนเสียชีวิต คำถามสำหรับเราซึ่งมีชีวิตอยู่ในปัจจุบันนั้นชัดเจน มันเป็นอย่างไร? และอะไรคือผลกระทบจากหายนะที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่านับพันปีต่อกลุ่มชนพื้นเมืองในภูมิภาคนี้? คำตอบก็ดูชัดเจนเช่นกัน แต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น สิ่งนี้กลายเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องราว—วิธีที่พวกเขารวมเข้ากับประวัติศาสตร์ ความเปราะบางและความเร่งด่วน
